Całkowita niezdolność do pracy – czy można podjąć pracę ?

Oczywiście już tłumaczymy…

Pojęcie całkowitej niezdolności do pracy – całkowita niezdolność do pracy a zatrudnienie

Jeśli zastanawiasz się jaka jest zależność pomiędzy całkowita niezdolność do pracy a zatrudnienie, BPO przychodzi z odpowiedzią. W polskich prawodawstwie pojęcia całkowitej niezdolności do pracy związane jest z kwestią wydania orzeczenia o stopniu niepełnosprawności lub wydania orzeczenia do celów ustalenia prawa do renty przez lekarza orzecznika, stwierdzającego taką niezdolność.

Orzeczenie o niezdolności do pracy – Orzeczenie o niepełnosprawności a praca

Wyróżnić można dwa rodzaje orzeczeń, orzeczenia wydawane dla celów rentowych przez lekarzy orzeczników ZUS i orzeczenia wydawane dla celów pozarentowych wydawane przez powiatowe zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawności.

Art. 5 Ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz.U. 1997, Nr 123, poz. 776 z późn. zm.) stanowi, że orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o całkowitej niezdolności do pracy, traktowane jest na równi z orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności.

Wyżej wskazana ustawa wyróżnia jeszcze pojęcie całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji i odpowiednikiem jego wśród orzeczeń wydawanych dla celów pozarentowych jest znaczny stopień niepełnosprawności.

Do osób o umiarkowanym stopnia niepełnosprawności zalicza się osoby z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolne do pracy albo zdolne do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagające czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych.

Natomiast osoby ze znacznym stopniem niepełnosprawności są osoby z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolne do pracy albo zdolne do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej i wymagające, w celu pełnienia ról społecznych, stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji.

Całkowita niezdolność a podjęcie zatrudnienia – Całkowicie niezdolny do pracy przywileje

Wydanie orzeczenia stwierdzającego całkowitą niezdolność do pracy nie jest związane z orzeczeniem zakazu pracy. Wręcz przeciwnie polskie prawo pracy stoi na straży zasady niedyskryminowania w zatrudnieniu, wskazując niepełnosprawność jako jedną z przyczyn dyskryminacyjnych., powołać należy tutaj § 1 art. 18.3.a, zgodnie z którym Pracownicy powinni być równo traktowani w zakresie nawiązania i rozwiązania stosunku pracy, warunków zatrudnienia, awansowania oraz dostępu do szkolenia w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych, w szczególności bez względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną, a także bez względu na zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony albo w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy.

Zatem otrzymując wynik badania lekarza orzecznika, iż osoba została uznana za „całkowicie niezdolną do pracy” nie oznacza braku możliwości podęcia pracy a jedynie wskazuje do jakiej grupy niepełnosprawności należy zaliczyć człowieka.

Orzeczenie o niepełnosprawności a praca – Zaliczenie osoby do jednej z trzech grup niepełnosprawności pozwala na zastosowanie wielu ulg i przywilejów w pracy, wynikających z przepisów prawa, takich jak:

znaczny stopień niepełnosprawności ulgi, np. dodatkowe dni urlopu,
2 grupa inwalidzka przywileje w pracy, np. skrócony czas pracy i zakaz zatrudniania w godzinach nadliczbowych i nocnych,
praca z orzeczeniem – możliwość dostosowania stanowiska pracy.

Obowiązek przystosowania miejsca pracy do potrzeb osoby niepełnosprawnej – Praca z grupą inwalidzką

Zaliczenie do znacznego albo umiarkowanego stopnia niepełnosprawności nie wyklucza możliwości zatrudnienia u pracodawcy niezapewniającego warunków pracy chronionej. Zgodnie z art. 4 ust.4 Ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz.U. 1997, Nr 123, poz. 776 z późn. zm.) zaliczenie do znacznego albo umiarkowanego stopnia niepełnosprawności osoby, (…) nie wyklucza możliwości zatrudnienia tej osoby u pracodawcy niezapewniającego warunków pracy chronionej, w przypadkach: przystosowania przez pracodawcę stanowiska pracy do potrzeb osoby niepełnosprawnej; zatrudnienia w formie telepracy.

Konieczne będzie jednak w takim przypadku przystosowanie stanowiska pracy osoby do potrzeb wynikających z rodzaju niepełnosprawności. Ponadto, do dnia 30 marca 2010 r., istniał obowiązek uzyskania pozytywnej opinii Państwowej Inspekcji Pracy o przystosowaniu przez pracodawcę stanowiska pracy do potrzeb osoby niepełnosprawnej. Wiązało się to z koniecznością każdorazowego powiadamiania właściwego miejscowo Inspektoratu Pracy, w celu przeprowadzenia „odbioru technicznego” przystosowania konkretnego stanowiska pracy. Mimo zniesienia tego obowiązku, pracodawcy nie powinni lekceważyć nałożonych na nich obowiązków, gdyż zgodnie z art. 4 ust. 6 Ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz.U. 1997, Nr 123, poz. 776 z późn. zm.) Państwowa Inspekcja Pracy może przeprowadzić kontrolę w zakresie dostosowania stanowisk pracy do potrzeb osób niepełnosprawnych. Praca z grupą niepełnosprawności i praca z grupą inwalidzką wcale nie jest przeszkodą.

Przystosowanie miejsca pracy dotyczy zarówno przestrzeni, w której pracuje osoba niepełnosprawna, ale także pomieszczeń higienicznych, socjalnobytowych i ciągów komunikacyjnych.

Czas pracy oraz wymiar urlopu wypoczynkowego osoby z umiarkowanym lub znacznym stopniem niepełnosprawności – stopnie niepełnosprawności przywileje

Czas pracy osoby niepełnosprawnej – Osoby ze umiarkowanym lub znacznym stopniem niepełnosprawności korzystają ze skróconego 7 godzinnego dnia pracy i 35 godzinnego tygodnia pracy.

Osoba niepełnosprawna nie może być również zatrudniana w godzinach nadliczbowych i w porze nocnej, z wyjątkiem osoby zatrudnionej przy pilnowaniu i osoby, której – na jej wniosek – lekarz prowadzący badania profilaktyczne wyrazi na to zgodę. Osoba niepełnosprawna ma prawo do dodatkowej 15-minutowej przerwy w pracy na gimnastykę usprawniającą lub wypoczynek. Przerwa ta wliczana jest do czasu pracy. Łącznie osoba z stopniem niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym lub znacznym pracując na umowę o pracę w wymiarze powyżej 6 h dziennie ma 30 minut płatnej przerwy w ciągu godzin pracy.

Osoba z umiarkowanym lub znacznym stopniem niepełnosprawności również ma prawo do dodatkowego urlopu wypoczynkowego w wymiarze 10 dni roboczych w roku kalendarzowym, jednakże prawo do pierwszego takiego urlopu osoba ta nabywa po przepracowaniu 1 roku po dniu zaliczenia jej do jednego z tych stopni niepełnosprawności, tj., po przepracowaniu roku u jakiegokolwiek pracodawcy, któremu zostało przedstawione orzeczenie o niepełnosprawności osobie takiej należy się u każdego pracodawcy prawo do urlopu dodatkowego. Powyższy urlop nie przysługuje jednak w sytuacji, gdy osoba niepełnosprawna jest uprawniona do urlopu wypoczynkowego w wymiarze przekraczającym 26 dni roboczych lub urlopu dodatkowego na podstawie odrębnych przepisów. Jeśli jednak urlop dodatkowy jest krótszy niż 10 dni roboczych, niepełnosprawnemu przysługuje urlop rehabilitacyjny.

Całkowita niezdolność do pracy, a zatrudnienie – Całkowicie niezdolny do pracy przywileje

Osoba o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności ma prawo także do zwolnienia od pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia: w wymiarze do 21 dni roboczych w celu uczestniczenia w turnusie rehabilitacyjnym, nie częściej niż raz w roku; w celu wykonania badań specjalistycznych, zabiegów leczniczych lub usprawniających, a także w celu uzyskania zaopatrzenia ortopedycznego lub jego naprawy, jeżeli czynności te nie mogą być wykonane poza godzinami pracy.

Podsumowując – całkowicie niezdolny do pracy przywileje, znaczny stopień niepełnosprawności przywileje obejmują szeroki zakres ulg i uprawnień w miejscu pracy, a osoby z orzeczeniem mogą podejmować zatrudnienie na specjalnych warunkach.